27 Mayıs 2012 Pazar

-MELANKOLİ SAVAŞI-




-

Bu kez de kaybetmişti
Yenilir gibi mağlup edilmişti  koca cüsseli yüreği,
Uçmak istese ne fayda!
Ufaldıkça ufalıyordu ,ağırlaştıkça ağırlaşıyordu..

...
Tüm gün iç savaşını bir kitap gibi rafa kaldırıyordu,
Tozlansın istiyordu savaş arenasını;
Görmeye tahammülü dahi yoktu aslında,
Geberircesine ıssızdı yüreği..

...
Güneş yer yüzünden çekildimi,
Yıldızlar örtüyordu yüzünü,
Ya ruhunu?
İşte ruhu okadar apaçık bir yaraydı ki,

...
Kapatacak bir paçavra dahi yoktu etrafın da,
Istırabı gözle görünecek kadar aşikardı.
Tüm renkleri alınmışcasına öyle derinlerdeydi ki,
Uzanamadığı tüm hayallerinin  içine yerleşmişti renkleri..

...
Zavallı benliğini kaybediyordu
Yok olmak içinmiydi bu savaşı?
Yoksa inatla var olmak için mi?
Canı alınmamıştı ama cansızdı hayata..

...
Ahh...!Diyordu ahh..
Genç topraklarımı özlüyorum,
Masumluğun suyunu içmeyi kana kana,
Özlüyorum diyordu ,iade ister gibydi ..

...
İç sesiyle konuşmayı yeyliyordu çoğu zaman,
Nedeni açıktı hem de çok açık;
O ,için de kalan son damla iyiliğini
Bir dilenciye verilen kırıntılar gibi kıymet biliyordu..

...
O, onsuzlukla savaşıyordu!
Onuruyla,şerefiyle pes etmeden savaşıyordu.
Yaşlar ...seneyle ,sendeleyerek çarpışan
Nice senelere yaşlarımız yokmu?

...
İşte onun için  yaşlanmanın ,
Yaşın,genç kalmanın önemi dahi yoktu
Büyüdükçe küçülmenin önemi yoktu,
Önemli olan iyi bir insan olmaktı onun için...

"Her gece yastığa başımı koymadan önce şunu kendime soruyorum;
nasıl iyi bir insan olurum..?"

_____Meral&Meri_____
       24/04/2012/

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder