UĞULTU

UĞULTU

Seni anlıyorum,
Sen uzun süren bir sessizlik gibisin.
Ve bu sessizliğini ulu bir güçten alıyorsun.
Anlatmak istediğin kendi acıların değil,
Sadece durup bir kaç dakika kendini dinlemen yetiyor...

Seni anlıyorum,
Dünya umrunda değil.
Çünkü sen orayı keşfettin.
Ve bekliyorsun şimdi;
Bir papatyanın güneşi beklemesi gibi,
Bekliyorsun sana eşlik etmelerini.

Seni anlıyorum,
Suskunluğun orada seninle oturmuş
Sana arkadaşlık ediyor.
Bekliyorsun yağmurun yağmasını,
Ve rüzgarın ağaçlara dokunup
sana uğultular getirmesini bekliyorsun...

Ancak seni sana katılmışlar seni anlar, diyecek oluyorum.
Hayır ,kesinlikle hayır.
Senin anlatmak istediğin bu değil,
Son anda fark ediyorum anlatmak istediğin aslında:
"Acılarımız eşit olabilir ,ama düşüncelerimiz asla!"

Şimdi sana eşitim ,çünkü o uğultulu rüzgarın sesini ben de işitiyorum.
Ancak şu an kalplerimiz birleşti ,ellerimiz de ,ve ayağa kalkıp şarkılar söylüyoruz.
Çünkü sessizliğin sesi artık birleşti.

Meral Meri