Söz konusu mısralar olunca da o daima susardı.
Çünkü insanlardan ayrılmanın ve onlara ulaşmanın en bilge kaynağı yine mısralardı.
Zamanın ortası diye bir yer vardı ve öperdi çocuğu,
Hatta yetinmezdi de kucaklardı saatlerce sımsıcak.
"İhtiyacım var,ihtiyar çocukluğun getirilerine, ihtiyacım var!"diye
hiç küsmeden darılmadan ve neşe ile sabırlar çocuk ela gözlü dünyaya böyle sokulup, sarılışına can olurdu.
Meral Meri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder