Uykudan uyanmış gibi, sersemce ve yalpalayarak hissedemem ki kalbini.
Yani uzun kuyrukların sonunda ekmek kalır mı soframa bilmem bunu.
Hemen kestirip atma deme, uzun kuyrukların sonunda bir tane de olsa aş kalır deme!
Kuyruğun sonunda olan biri için başında neler var neler kalır, bilme gücüne sahip değildir.
Onun içindir ki, her bir adımda bir hüzün yerine neşe olsun istenir;
Böyle belli eder kendini, yağmur mu yağacak yoksa güneş mi açacak gökyüzünde?
Ben bilmem bu kalbin öyküsünü;o saydam mıdır yoksa opak mıdır?
Bilemem elime kalemini verip kâğıdını saklayan biri için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder