Oysa ben daima onlarla inzivaya çekilmiştim
Bir kış günü.
Ne yapsaydım ki,bilemedim?
İnsan en güzel kendine gizleniyormuş,
Üstelik yaşa başa aldırmaksızın.
Koyu bir hava donduğu zaman-
Zaman için bile bazı şeyler de pek mümkün olmuyor hani.
Güneş gözlerimden çekileli yıllar olmuş,
Deniz feneri ışığına hapsediyorum o vakit kendimi,
Gözlerime orkideler yerleştiriyorum.
Biliyorum,pek berrak sularım kalmadı,
Ama ne yapalım?
Hala idare lambam mevcut.
Olur da ya ben bir yengeç adımı atıp, gelirim sana.
Ya da sen meşe kokulu bir adım atarsın bana,
Olmaz mı geleceğim,meşeler koktuğu zaman?
Meral Meri/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder